نویسنده این کتاب: عاطفه قربانی – علی نظری زنجانی – کمال اسماعیلی منفرد – سجاد سلیمانی

در آغاز قرن بیست و یکم واقفیم که کاربست درست علم و تکنولوژی و به تبع آن خلاقیت در این حیطه ها به معنی کارآیی بالاتر و منافع بیشتر در زمینه های مربوطه است.

دولت ها دریافته اند که بدون برخورداری از این مسائل هیچ کشوری نخواهد توانست در بازاری که به شکل جهانی درآمده به رقابت بپردازد و جامعه نیز پی برده است که رفاه و سطح زندگی ما در آینده منوط به چگونگی بهره برداری شایسته، جهت برآوردن نیازهای ملی خود به کار گرفته و با شرایط و خواستهای خود سازگار نماید.

سازمانها و مؤسسات آموزشی پیشرو، موفقیت خود را مدیون مدیران و رهبرانی هستند که بینش درست و پخته ای نسبت به آینده و حال داشته باشند. همان طور که اینشتن گفته است «هرگز نباید منتظر آینده ماند، زیرا تا چشم به هم بزنیم، آینده فرا رسیده است، در حال حاضر نه تنها کشورها، که حتی هر یک از بخش های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، نظامی و بالاخره آموزشی و فرهنگی و تعلیم و تربیت به پایگاه های آینده شناسی ویژه نیاز دارند. به این ترتیب در حال حاضر که کشور ما از جهت طراحی استراتژی ۲۵ ساله خود با عنوان ایران ۱۴۰۰ به آینده شناسی بلندمدت در همه بخشها نیاز جدی دارد، شایسته است که کلیه مؤسسات پژوهشی کشور با این وظیفه مهم درگیر شوند.

جامعه امروز و آینده جامعه ای است دانش بر و هرچه زمان می گذرد این روند تشدید می شود در چنین جامعه ای مراکز آموزشی کماکان یکی از پایگاه های اصلی تولید، انتقال و توزیع دانش خواهد بود. معهذا برای اینکه تصویر درستی از آینده خود داشته باشیم باید پاسخگوی نیازها و مقتضيات علم و تکنولوژی روزگار خود باشیم.