اولین گام، ایجاد فضایی است که در آن دانش‌آموزان احساس امنیت و آزادی برای بیان نظرات و ایده‌های خود، حتی اگر غیرمتعارف یا متفاوت از دیدگاه معلم باشند، داشته باشند. تشویق پرسش‌های “چرا؟” و “چگونه؟” جایگزین پاسخ‌های ساده و مستقیم خواهد شد. این نوع سوال‌ها موتور محرکه‌ای برای تفکر انتقادی و خلاقانه هستند. در این مسیر، اشتباهات نه تنها به عنوان نقاط ضعف، بلکه به عنوان فرصت‌های یادگیری و پیشرفت تلقی خواهند شد. تاکید بر فرایند تفکر و حل مسئله، به مراتب از تمرکز صرف بر پاسخ نهایی مهم‌تر است.

استفاده از روش‌های تعاملی و مشارکتی، مانند کار گروهی و بحث آزاد، می‌تواند در این زمینه بسیار مؤثر باشد. به دانش‌آموزان اجازه دهید تا در حل مسائل، به طور گروهی ایده‌ها و روش‌های مختلف را بررسی کرده و استدلال‌های یکدیگر را بشنوند. این نوع تعاملات، تعاملات انسانی، نه فقط بین دانش‌آموزان و معلم، بلکه بین خود دانش‌آموزان، می‌تواند باعث شود ایده‌ها در کنار یکدیگر رشد کنند و ایده‌های جدیدتری متولد شوند.

همچنین، استفاده از ابزارهای آموزشی متنوع و نوآورانه مانند نرم‌افزارهای آموزشی، بازی‌های تعاملی و یا حتی مدل‌های فیزیکی، می‌تواند انگیزه و جذابیت دانش‌آموزان را برای حل مسائل و کشف روابط ریاضی افزایش دهد. مثلاً، استفاده از نرم‌افزارهای شبیه‌سازی می‌تواند به دانش‌آموزان کمک کند تا درک عمیق‌تری از مفاهیم انتزاعی ریاضیات به دست آورند