از نظر حسی، شیر گاو، در مقایسه با دو نوع دیگر، معمولاً طعم خنثی‌تری دارد و بیشتر در تولید محصولات لبنی‌ای که به دنبال طعم و مزه خاص نیستند، استفاده می‌شود. شیر گاو با بافت نرم و یکنواختی که دارد، به عنوان پایه بسیاری از فرآورده‌های لبنی مانند ماست، پنیر، خامه و بستنی شناخته شده است. در مقابل، شیر گوسفند، با طعم قوی‌تر و مزه‌هایی که به طور گسترده می‌تواند از ملایم تا تند باشد، تجربه طعم منحصر به فردی را به وجود می‌آورد. این شیر، معمولاً در تولید پنیرهای با طعم‌های خاص، نظیر پنیر قشقایی و فتا، استفاده می‌شود. این طعم غنی، به دلیل ترکیبات پروتئینی و چربی منحصر به فرد موجود در شیر گوسفند، حاصل می‌گردد. در مقابل، شیر بز، با طعم کمی شیرین‌تر و بافت نرم‌تری در مقایسه با شیر گوسفند، جایگاه ویژه‌ای در محصولات لبنی سنتی و مدرن دارد. شیر بز به دلیل ترکیبات پروتئینی و چربی متعادلش، در تهیه انواع پنیرهای طعم دار و ماست‌ها نیز مورد توجه است.